Kulu je podigao 1899. godine Šaćir‐beg, sin Hrušid‐bega Jusufagića. Za vrijeme Balkanskih ratova, Šaćir‐beg Jusufagić je prodao kulu Bećiragićima, pa je ova kula u narodu poznata i kao Bećiragića kula. Zidali su je, kao i ostale plavsko‐gusinjske kule, čuveni majstori za zidanje kamenom iz Debra. Zidana je klesanim kamenom. Kula ima prizemlje i dva sprata. Ranije je imala i četvrti dio - čardak, takođe zidan klesanim kamenom. Na krovu od šindre, imala je malo munare od drveta, koje se zvalo babafinka, kao oznaku za musafirsku kuću. Dimenzije njene osnove su 10,3 
10 m. Samo prednji dio kule je od klesanog kamena, kao i ćošnici.
Ova kula je imala svrhu musafirske kuće. U njoj su musafiri, putnici, mogli da dobiju prenoćište i hranu, bez ikakve nadoknade. Ovakve kule i kuće mogle su se prepoznati po detalju na krovu koji se zvao babafinka, a predstavljao je malo munare visine 1,5 metar, na vrhu ukrašen drvenom jabukom, obojenom zlatnom ili crvenom bojom.
Na ovoj kuli iznad vrata, podijeljen na dva dijela mjesecom i zvijezdom, nalazi se tarih o izgradnji objekta. Ovaj tarih je najduži i najljepši kaligrafski uređen tarih u Plavu. Pored samoga tariha na kuli se nalaze i ornamenti. Posebno su uređeni stubovi ulaznih vrata. Na njihovim unutrašnjim stranama nalaze se uklesane sablje. Na unutrašnjem dijelu desnog stuba ulaznih vrata Šaćir-begove kule ispod simbola sablje, nalazi se simbol pištolja okrenutog prema zemlji. Okretanje vatrenog oružja prema zemlji šalje poruku da su stanovnici kuće spuštenog oružja, ne žele borbu, ali su za nju spremni. Na unutrašnjem dijelu lijevog stuba ulaznih vrata na Šaćir-begovoj kuli, ispod simbola sablje, nalazi se simbol makaza. Desni stub predstavlja domaćina, a lijevi domaćicu.
